Do matematykow: od razu przepraszam i prosze o poprawienie bilionow, milionow, i kobylionow w komentarzach 🙂

Sprostowanie – uzywam bilionow i milionow z angielskiego, bo nie jestem pewna jak i czy to sie jakos na polski przeklada. Kiedys pamietam puczaliscie mnie, ale oczywiscie nic do mnie nie dotarlo, wiec powtarzam bledy z przeszkosci 😛

Do rzeczy.

Dzisiaj bylo swieto zakupoholikow – najbardziej plodny dzien handlu, wiadomo, prezenty na swieta ludzie kupuja.

No i ci ludzie wydawali dzisiaj jeden milion (???) funtow na minute.

A w ciagu calego dnia Anglia w sklepach zostawila 2.5 biliona (???).

Mieszkam w centrum, i zdecydowanie da sie zauwazyc naplyw tlumow na ulice handlowe. Nie ma gdzie zaparkowac, ciezko sie przedcisnac na chodniku, i kolejki przy kasach kilometrowe (niemalze).

A  Wy, czy macie budzet przeznaczony na prezenty, czy tez w styczniu dziwicie sie: to tyle znow wydalam/wydalem? I na co to poszlo? 🙂

x

W Anglii biznes kartek kwitnie i radzi sobie przecudownie. Anglicy wysylaja kartki z kazdej mozliwej okazji.

Jestem wielka przeciwniczka kartek. Generalnie. Tych na czekolade i maslo, ale takze tych urodzinowych, swiatecznych, z okazji studniowki, pobytu w szpitalu, narodzin dziecka, smierci dziadka, awansu i podwyzki, utraty cnoty czy pracy, slubu, rozwodu, sraczki, zatwardzenia, i czego tam jeszcze.

Wiec generalnie olewalam wszelakie uroczystosci i kartki ode mnie nikt nie uswiadczyl.

No ale jak sie ma dzieci, to trzeba im jakies tam zasady dobrego wychowania wpajac, jak beda starsze same niech zdecyduja, czy sa kartkowe czy nie.

Wczoraj wieczorem zasiadlysmy wiec i zrobilysmy takie oto cuda. Proste, ladne (kwestia gustu, oczywiscie, ale nam sie podobaja), osobiste (reniferki to odbicia naszych kciukow, nie widac za bardzo na zdjeciu ale zdjecie kiepskie jest) no i robi sie je z frajda.

A w srodku troche photoshopa, i mamy to:

 

Zatem, Kochani moi, skoro juz zrobilysmy te kartki, to i Wam zycze WESOLYCH SWIAT. xxxx

Kiedys, dawno temu, jeszcze za czasow Klubu Yuppies czy Czaru Par (pamietacie?) niejaki Krzysztof I. bardzo mi sie podobal. Wieczorami na bezsennosc serwowalam sobie w wyobrazni roznorakie scenki ze wspomnianym Krzysztofem w roli glownej. W jednej z nich on wpadal na mnie na ulicy, rozsypywaly mi sie kartofle z siatki, on oczywiscie rzucal sie do pomocy z ich zbieraniem, ale zanim zdazyl skonczyc ja juz slodko odpoczywalam w objeciach Morfeusza.

Potem mi przeszlo, o Krzysztofie I. na jakis czas ucichlo, a pozniej znow zrobilo sie glosno – ze wzgledu na jego botoksy, silownie i religijne wrecz dbanie o wlasny wyglad.

Zastanawiam sie, dlaczego nikogo nie razi gdy kobieta dba o siebie, ale jesli to samo robi facet, to juz ludzi kluje to w oczy? Czy uwazacie, ze mezczyzna tzw. metroseksualny (manicure, maseczki, silownie, kremy pod oczy i tak dalej) jest smieszny? Zniewiescialy? A moze przystojny?

Bez wzgledu na Wasza opinie ponizej genialny filmik z K.I. w roli glownej. Usmialam sie bardzo ogladajac.

Zgred Fi napisal mi w komentarzach tak:

“Dzisiejsze dzieci już nie są takie jak drzewiej. Ja urodziłem się w latach 70-tych, wychowywałem się w latach 80-tych. Jestem ostatnim pokoleniem, pewnie tak jak autorka tego bloga, które grało na podwórku, jako pierwsze w gry wideo i jako ostatnie, które nagrywało piosenki z radia na kasetę, jestem pionierem ery Walkman. Nauczyłem się, jak obsługiwać magnetowid i grać z Atari, Super Nintendo oraz Game Boy. Żyłem bez telefonu komórkowego, jeździłem na rowerze. Matka nie była naszym szoferem, tramwajem i autobusem jeżdzilemsam jak mialem 7 lat. Nie miałem 99 stacji telewizyjnych, płaskich ekranów, dźwięków przestrzennych, MP3, iPoda, Facebooka czy Twitter … ale świetnie się bawiłem.

Dziś nie można uderzyć dziecka, bo jesreś pedofolem, nakrzyczeć, bo to odrazu znęcanie się, itp… i wyrastają potem potfory wyhodowane na grach wideo, X fucktorach, i znajomych tylko z FB…” 

Ja osobiscie generalnie sie z tym zgadzam. Pamietam nagrywanie piosenek z radia na kasety… alez to byla frajda, polowanie na piosenke, i zeby tylko wcisnac ten czerwony guzik w odpowiednim momencie! 🙂 A Walkman, przywieziony z Niemiec, to juz byl szczyt luksusu 😀

Pewnie wielu z Was czytalo juz, jak to trudno bylo przezyc dziecku w latach 70 czy 80:

– jako dzieci siedzieliśmy w samochodach bez pasów bezpieczeństwa i poduszek powietrznych

– nasze łóżeczka pomalowane były farbami pełnymi kadmu i ołowiu

– buteleczki z lekarstwami i innymi (nie)bezpiecznymi chemikaliami z “Wyborową” na czele dały się bez trudu otworzyć

– drzwi i szafki w kuchni i łazience były stałym niebezpieczeństwem dla każdego z nas, zwłaszcza, że nikt nie słyszał o zamkach anty-dziecięcych…

– do jazdy na rowerze nikt w życiu nie włożył kasku ochronnego (podobnie na nartach albo wrotkach)

– wodę piło się z kranu a nie hermetycznych butelek i tym temu podobnych…

– pierwsze samochody budowaliśmy z pudeł albo skrzynek po kartoflach i podczas jazdy z górki stwierdzało się, że się zapomniało o hamulcach…

– rano wychodziliśmy z domu by pójść się pobawić, musieliśmy wrócić wtedy, kiedy zapalały się pierwsze latarnie – nikt nie wiedział gdzie nas nosi, bo nikt nie miał przy sobie komórki a sprawne budki telefoniczne można było policzyć na palcach jednej ręki (zresztą i tak nikt nie nosił grosza przy sobie…)

– człowiek się kaleczył, łamał kości, wybijał zęby i nikt nikogo z tego powodu nie skarżył do sądu; sami byliśmy sobie winni…

– piliśmy w grupie z jednej butelki i nikt od tego nie umarł…

– nie mieliśmy: playstation, nintendo, x-box, gier video, 60 programów w telewizji, kaset video, dvd, surround sound, własnego telewizora, komputera

– mieliśmy świetnych kolegów i koleżanki!

– po prostu wychodziliśmy z domu i spotykaliśmy ich na ulicy, bez telefonowania i umawiania się, bez wiedzy rodziców (oni nie musieli nas przywozić i odwozić) – jak to było możliwe?

– wymyślaliśmy zabawy z kijem i kamieniem, jedliśmy ziemię, dżdżownice i temu podobne – i co? – przepowiednie też się nie sprawdziły – robaki nie żyły w naszych żołądkach a kijami nie wyłupaliśmy rówieśnikom zbyt wielu oczu…

– niektórzy z nas nie byli tak sprytni i przepadali na egzaminach albo powtarzali klasę i nikt nie zwoływał z tego powodu kryzysowych nauczycielskich narad…

– jeździło się autostopem i nikomu nie przyszło do głowy, że coś takiego może się bardzo marnie skończyć…

– jedliśmy keksy, czekoladę (często czekoladopodobną), chleb grubo posmarowany masłem, kiełbasę, kartofle, skwarki i Bóg wie jeszcze co – i co? – i nikt nie był przesadnie gruby… (zapozyczone od Kominka).

A co Wy sadzicie? Czy dzisiejsze dzieci sa inne? Czy lepiej bylo teraz, czy kiedys?